Overwegen jullie een tussenjaar in het buitenland? Lees ons verhaal!
Ons tussenjaar – of eigenlijk ons hele verhaal – begon op de ijsbaan. Sport en dan met name ijshockey loopt als een rode draad door ons leven. Ik ontmoette mijn man op de ijsbaan, onze zoon speelt ijshockey en ik ben een hockey-mom. Toen onze zoon een jaar of 8 was, googelde mijn man er stevig op los om een ijshockeykamp te vinden. Hij had hier zelf vroeger van gedroomd en het leek hem dus voor onze jongen het summum (papa’s hè? !)
In 2008 streken wij voor het eerst een weekje neer in Zweden, zonder te bedenken dat dit 8 jaar later de plek zou zijn waar onze zoon zijn tussenjaar zou doorbrengen, en daarmee zijn leven – en dat van ons – voorgoed zou veranderen!
Het was begin augustus en het weer was op z’n Zweeds. Geen ramp want wij verbleven zo ongeveer alle dagen in de ijshal, want ja, dat manneke van ons was pas 8, sprak geen woord Zweeds en moest zich dus verstaanbaar maken met handen, voeten en onze hulp.
Een tussenjaar in Zweden?
Het beviel ons alle drie heel goed. Zo goed dat we er een jaarlijkse traditie van maakten. Elk jaar, eerste week augustus, trokken we naar Zweden en genoten daar. De week was simpel: ijshockey, af en toe wat shoppen, af en toe naar de zee (want daar zaten we vlakbij) maar we waren er gelukkig. Wat een rust, wat een relaxte sfeer, heerlijk gewoon. En ineens kwamen de dromen, wat als…… Hoe zou het nu zijn om hier echt te wonen. Zouden we dat kunnen, zouden we dat willen, durven we die stap te maken. Of zouden we kunnen beginnen met een tussenjaar in het buitenland?
Voorgoed vertrekken, dat leek ons een te grote stap, maar waarom niet voor een jaartje of zo – een tussenjaar voor ons allemaal. Toen onze zoon geen havo ging doen, maar mavo, kwam het einde van de middelbare een jaar eerder dan gedacht. Hij zou dus met 16 school verlaten en dan met 16 jaar al moeten kiezen voor een vervolgopleiding en meteen weer aan de bak moeten; dat leek ons in zijn geval, niet ideaal. Die 4 jaar middelbare had hij niet als erg inspirerend ervaren en wist zeker dat alleen maar in de boeken zitten, niks voor hem was. Hij had weliswaar al een heel toffe vervolgopleiding voor ogen, maar wij wisten dat hij eigenlijk iets anders nodig had.
Zo begon ons tussenjaar
Gewoon een jaartje niks, een jaartje groeien, een jaartje zijn, een tussenjaar. Niks moeten, maar zich ontwikkelen op sociaal vlak en vooral leren dat je als mens vrij bent om te gaan en te staan waar je wil en te doen waar je intuïtie en je hart je brengt. Oh, geen zorgen hoor, ik ben echt geen zweverig typje die alleen maar op een roze wolk zit. Nee hoor, bij mij is het heus wel niet lullen maar poetsen, maar je ook van tijd tot tijd afvragen of je nog wel op het goede spoor zit. Een tussenjaar biedt jou en je gezin de ruimte om eens stil te staan en jullie spoor te heroverwegen.
In de kerstvakantie besloten we om eens te gaan kijken wat er nodig zou zijn om die stap, voor een jaartje, te wagen. Want als je vakantie hebt is alles leuk, niet waar? Maar hoe zou het er in de winter zijn? Het beviel ons prima en gedurende die week maakten we een lijstje van allerlei mitsen en maaren en dingen die we zouden moeten uitzoeken alvorens we met dit avontuur – ons tussen jaar – konden starten. In de maanden die volgden bracht elke week, elke maand ons een stapje verder in het proces. En elke keer als er iets lukte of mogelijk bleek, dan realiseerden we ons dat onze droom van een tussenjaar dichterbij kwam.
Een tussenjaar – een sprong in het diepe
En toen kwam het moment dat alles was uitgezocht en geregeld en we eigenlijk geen reden meer hadden om het niet te doen. We deden als het ware onze ogen dicht en sprongen in diepe!
We verhuurden ons huis, melden op school dat we vertrokken naar het buitenland, zochten een huis aan de Zweedse zee en planden de overtocht. Wat was het een spannende tijd dat tussenjaar in Zweden. Want zo helemaal in je uppie in een vreemd land, da’s toch niet niks. Je moet alles weer opnieuw uitzoeken en ontdekken. En dat geldt niet alleen voor ons als volwassenen maar wat dacht je van die puber.
De puber en het tussenjaar – één groot avontuur
Die puber die zijn vriendjes achterlaat, niet ziet wat jij ziet in dat koude kikkerland, en net als iedereen gewoon een volgende stap wil zetten richting een beroepsopleiding. Die wil geen verandering want het leven is al vreemd genoeg!
Als ik het had toegelaten had ik me kunnen laten leiden door zijn angst voor het nieuwe. Want hé ik snapte het maar al te best. Ik vond het ook doodeng! Maar toch wist ik ergens in mijn achterhoofd en in mijn buik dat dit was wat we moesten doen. Voor ons was het tussenjaar de juiste zet.
Een tussenjaar, als voorbereiding op de toekomst
Een maand na de grote oversteek, kreeg ik de gelegenheid om een webinar te volgen dat georganiseerd werd door Harvard Business School en het ging over “the 10 skills teens need to succeed”. Het ging over het ontwikkelen van zgn ‘soft skills’ (vaardigheden) die in deze eeuw belangrijker zijn dan kennis, zo vertelde Marie Schwartz, CEO en founder van Teenlife.com. Er werd mij op slag duidelijk waar wij met dit tussenjaar mee bezig waren. Wij waren namelijk niet zomaar een jaar aan het niksen, of een of andere wilde droom aan het naleven, nee wij waren onze zoon aan het voorbereiden voor de toekomst!
In mijn blog ‘Plannen als één van de 5 belangrijke vaardigheden voor tieners op school’ vertel ik jullie graag over die eerste 5 soft skills (vaardigheden) en hoe belangrijk die zijn voor de middelbare school. Vervolgens leg ik uit hoe jij als ouder je puber kunt helpen zich deze vaardigheden eigen te maken en hoe een tussenjaar hier enorm bij kan helpen. Lees HIER verder.
Overwegen jullie een tussenjaar en zijn jullie druk bezig met voorbereidingen en uitzoekwerk? Bekijk onze SKUR shop voor handige planners en planpakketten; zo worden al die voorbereidingen een stuk overzichtelijker!