Loslaten…..we schreven er al vaker over en ik las ook de verhalen van andere moeders maar mijn god wat is en blijft dit lastig. Als we nu gewoon wisten wanneer we het goed deden dan was het allemaal simpel. Maar wanneer laat je los, wanneer hou je vast. Wanneer doe je het goed voor je kind, wanneer voor jezelf. De puberteit is een ware revolutie!
Wanneer doe je het goed?
Als ik naar mezelf kijk dan heb ik de neiging om te denken, dat ik vaak té lang vasthoud puur en alleen voor mezelf. Dat ik dingen doe, omdat ik denk dat het voor mijn kind belangrijk is, terwijl ik het eigenlijk doe omdat IK het niet kan loslaten. Ik kweek daarmee een soort van afhankelijkheid bij mijn kind en ontneem hem daarmee een stukje groei.
Ik weet het klinkt misschien hard en zwart wit maar toch denk ik dat ik,en jij misschien ook wel, dit vaker doen dan goed is. En ik werd eigenlijk wakker hiervoor toen een van onze SKUR-fans reageerde op een facebook post met de kop: Hoe jij het succes van je kind bepaalt. Zij gaf namelijk als aanvulling op onze tips over het trainen van executieve functies, de volgende opmerking: “Niet teveel pamperen en ze af en af en toe gewoon op hun bek laten gaan. Ga maar eens door de regen naar die training en laat ze het maar eens uitzoeken als dat werkstuk niet af is.”.
Niet te veel pamperen
Nou, hoe waar is dat?! Hartstikke waar! Maar ik vind het nog steeds lastig. Wanneer wel, wanneer niet. Wanneer grijp ik in omdat mijn kind de gevolgen niet kan dragen en wanneer laat ik hem zijn lesje leren? Of wanneer hou ik een stukje afhankelijkheid in stand omdat ik denk dat mijn kind het nodig heeft, terwijl ik het eigenlijk voor mezelf doe?
Bekentenis
Afgelopen weekend was zo’n gevalletje. Mijn zoon had zaterdagavond een wedstrijd. De eerste van het seizoen. Ik heb hem wel 3x beloofd dat ik er zou zijn en ik wist zeker dat ik op ruim tijd op de tribune zou zitten. Twee uur voor aanvang kwamen mijn ouders onverwacht op bezoek. Hartstikke leuk, lekker kletsen, koffie, broodje erbij etc. Maar ineens naderde het moment dat ik eigenlijk wilde vertrekken. Ik vond ook dat ik ze best de deur uit kon zetten (vriendelijk hoor!) want ik had immers aangekondigd dat we om 17.00 uur weg moesten en ik had mijn zoon beloofd dat ik op tijd zou zijn en ik ben een moeder die zich aan haar woord houdt.
Uiteindelijk was ik nog maar net op tijd op de ijsbaan om het startschot mee te maken. Mijn man vroeg naderhand: “Waarom kon je nu niet een kwartiertje later vertrekken. We hadden net een belangrijk onderwerp aangesneden in de discussie met je ouders.” Mijn antwoord was “Ik had het hem beloofd, en afspraak is afspraak. Hij vind het immers vreselijk als ik te laat ben hij kijkt altijd naar de tribune om me te zoeken.”
Ik creëerde die afhankelijkheid zelf
Jeetje mina zeg, wat klonk dat desperate! Ik ken vanuit mijn vroegere functie op het kinderdagverblijf moeders die maar geen afscheid wilden nemen van hun kindje omdat het anders ging janken en dan wachtten ze zo lang totdat het kind wel moest gaan huilen als ze vertrokken.
Een grondige inspectie van mijn eigen gedachtegang volgde: kon mijn kind echt niet zonder mij? Had ik dat gecreëerd? Hoe ging dat bij anderen? Waarom had ik zo ferm gezegd dat ik er op tijd zou zijn? Omdat hij dat belangrijk vind of omdat ik zo’n goede moeder wil zijn? Zonder mezelf al te zwaar te bekritiseren denk ik toch dat het moment is aangebroken om niet meer alle wedstrijden te gaan bezoeken en we gaan ons ook niet meer in alle bochten wringen om hem te brengen of te halen.
Loslaten zodat zij kunnen groeien
Er is een nieuwe era aangebroken. De eerste 14 jaar zijn voltooid en er breekt nu een periode van splitsing aan. Op school hebben ze het op dit moment bij geschiedenis over de revoluties; past mooi bij de belevingswereld van deze pubers, want dat is precies wat ze gaan doen. Rebelleren, afzetten tegen de gevestigde orde en strijden voor hun eigen waarheden. Zelf fouten maken, vallen en opstaan. Een rebel vasthouden en belemmeren in zijn strijd naar zelfstandigheid is niet verstandig.
Mijn besluit is gemaakt: ik laat los opdat hij kan groeien!
PS: Help me eraan herinneren…….