Ik werd getriggerd om dit blog te schrijven door een gesprek dat wij onlangs hadden met een van onze klanten. Zij vertelde nl dat ze steeds vaker merkte dat ze in vakanties of andere momenten van rust, zich niet lekker voelt en ook vaak dan een aantal dagen ziek is, hoofdpijn heeft en zich juist dan realiseert dat ze helemaal niet goed in haar vel zit. Al pratende kwamen we er achter dat ze erg veel moeite had om voor zichzelf te kiezen en echt te gaan voor de dingen waar zij warm van werd, de dingen die haar bezielde uit angst om tekort te schieten.
Na afloop van ons gesprek dacht ik terug aan mijn burn-out periode. Wat ik me kan herinneren uit die tijd, waren al die vage klachten in de periode vóór de daadwerkelijk burn-out. In de weekenden hoofdpijn, maar ook spierpijnen, stijve nek, gespannen schouders. Regelmatig een grieperig gevoel dat maar aansleepte en uiteraard die vreselijke vermoeidheid. Paracetamol was menig keer mijn redmiddel ; vergadering en uitgeput: paracetamolletje, vakantie maar de kinderen iets beloofd: paracetamolletje, boodschappen doen/shoppen met hoofdpijn: paracetamolletje. Het werd haast een standaard ritueel: wassen, tandenpoetsen, 2 paracetamolletjes en weg was ik.
Als ik er nu aan terugdenk springen me de tranen weer in mijn ogen. Wat was ik toch dom om al die fysieke klachten te negeren! Het stelde allemaal niets voor vond ik; ik was jong, gezond ambitieus, moeder, partner. Een bruisend leven had ik en dat vreet nu eenmaal energie dus niet klagen luidde het devies. Ik had wel aandacht voor het feit dat ik af en toe mentaal niet lekker zat en huilbuien inclusief lichte paniekaanvallen had, maar die fysieke klachten zag ik niet echt als probleem. Ik bracht ze in ieder geval totaal niet in verband met mijn mentale toestand laat staan dat ik me realiseerde dat dit pakketje een voorbode was van een burn-out!
Wat is dat toch met ons vrouwen dat we zo slecht naar ons lichaam luisteren? Dat we signalen negeren, nee sterker nog dat we die signalen alleen zien als grote ergernissen. We ergeren ons aan onze fysieke zwakheid in plaats van ons lichaam als groot goed te beschouwen en te zorgen dat dat lijf het goed heeft. Zorgden we voor ons lijf maar net zo goed als voor onze kinderen, dan weet ik zeker dat ik bij het eerste signaal al alarm had geslagen J en ik never-nooit in een burn-out terecht was gekomen.
Een van de belangrijkste mindset veranderingen bij mij is in ieder geval geweest dat ik alleen goed voor anderen kan zorgen, als ik ook goed voor mezelf zorg. Dat geldt op fysiek c.q. praktisch vlak maar ook op mentaal vlak. Dus niet alleen ontspanning, verzorging, voldoende rust, maar juist ook een gemoedsrust die in balans is en vrij van angsten en schuldgevoelens. Want al die angst om het niet goed genoeg te doen, te falen, iets of iemand te kort te doen dat vreet energie!
Daar komen al die honderden gedachten die door je hoofd spoken de hele dag nog bij. Je gaat piekeren, en blijft piekeren. Overal zie je beren op de weg. Overal denk je over na. Je denkt ook nog eens vooruit, zo van “als ik dit doe en die zo en zo reageert dan moet ik ….”. Het put je uit. Volledig. Zo erg dat je opeens ’s avonds om 20 uur naar bed gaat omdat je kapot bent.
Het zijn vaak vage klachten die we hebben. Die worden veroorzaakt doordat we korte of lange tijd over onze eigen grenzen gaan, we lopen onszelf voorbij. Daar hebben wij vrouwen nogal een handje van. En dat moet dus anders…..
Doordat ik nu zowel mentaal als fysiek een goede balans heb gevonden kan ik nu een ambitieuze moeder zijn die zich ten volle kan ontplooien zonder dat vervelende energielek dat schuldgevoel heet. En weet je wat, dat gun ik jou ook. Jij bent ook een powervrouw die diep van binnen weet wat ze kan en wil en het zou gewoon doodzonde zijn om dat er niet uit te laten komen.
Wil je meteen aan de slag met SKUR download dan nu helemaal GRATIS het Simpel-Samen-Plannen Doeboek ? Je krijgt dan in 1 klap toegang tot onze 7 super-checklists, je leert onze tijdbesparende routines en creëert zo meer tijd voor jezelf en lol met je gezin!