Communiceren met je kind, is en blijft zo belangrijk!
Communiceren is zo belangrijk, maar ook soms zo moeilijk, vind je niet? We weten allemaal dat als we communiceren met elkaar dat dat duidelijkheid geeft en voor begrip zorgt. Want als je namelijk weet wat er aan de hand is kun je meebewegen en meevoelen. Maar soms, dan vergeet je in het heetst van de strijd wel eens om informatie te delen met je gezin, en vergeet je te communiceren met je kind. Met alle gevolgen van dien.
Herken je dat? dat je in alle drukte vergeet om dingen te zeggen thuis? Soms omdat je er niet aan denkt, maar ook soms omdat je niet weet wat er exact aan de hand is of niet weet hoe je het moet delen met je partner of kind(eren). Een poos geleden hadden wij zo’n situatie thuis. Door omstandigheden startten we het schooljaar verkeerd.
En terwijl ik bezig was om alle ballen in de lucht te houden, vergat ik mijn hulptroepen! Ik ging steeds maar door met ploeteren en vergat te communiceren met mijn kind en partner.
Dit artikel over communiceren met je kind is geschreven op 1 oktober 2015 en in augustus 2021 bijgewerkt naar een geüpdatete versie.
Een gezin zijn, dat doe je samen
Als moeder ben je vaak de spil in het gezin, en zorg je ervoor dat alles op rolletjes loopt. Als er dan iets gebeurd waardoor je moet improviseren, dan maak je graag gebruik van al je kwaliteiten.
Je streeft er naar om de boel vlekkeloos te laten draaien. Vaak lukt dat ook, maar de vraag is of het wel verstandig is. Want een gezin vormen dat doe je samen. Daarbij heeft elk lid een rol en zijn/haar inbreng. In plaats van alles alleen te willen doen, is het goed om hulp te vragen als het drukker of moeilijker wordt.
En ook al probeer je als moeder je kinderen uit de wind te houden en ze verdriet of problemen te besparen, dat lukt nooit helemaal en dat is misschien ook maar goed. Want zo goed als dat jij jouw liefde en zorg geeft aan je gezin, zo willen zij dit ook graag doen voor jou. Als je alleen aanmoddert, ontneem je de ander om voor je te zorgen en zich daar goed bij te voelen. Een gemist kans.
Iets voelen is niet hetzelfde als iets horen
Mijn zoon is een gevoelig menneke en heeft haarfijn in de gaten als er iets speelt. Of dat nu in de klas is, thuis, in zijn sportteam of bij een vriend. Hij weet dat er iets is, en vaak weet ie ook nog wel uit te vinden wat dat is. Hij kan het ook nog eens goed verwoorden. Dat is echt heel fijn. Voor hem, maar ook voor ons. Zodra er iets gaande is, en het hoge woord komt eruit, of we bespreken het, dan kan hij uitleggen wat er aan de hand is, wat het met hem doet en hoe hij zich hieronder voelt.
Voor een hooggevoelig kind is het zeker zo belangrijk om van jou te horen wat er speelt, want hij voelt dat er iets niet in de haak is. Zijn gedachten gaan alle kanten op en hij/zij maakt zich sowieso zorgen. Of je nu iets zegt of niet. Sterker nog, zijn zorgen zijn waarschijnlijk groter dan wanneer je hem/haar zou vertellen wat er speelt. Dan kun je het er namelijk over hebben, vragen stellen en beantwoorden. Zo kan een hooggevoelig kind zich een reëel beeld vormen van hetgeen er aan de hand is. Dat scheelt onnodig gepieker!
Ik vergat te communiceren en toen barstte de bom
Maar nu ik zelf onderdeel van de situatie was, en zijn vader ook, nu bleven zijn gevoelens onbesproken. Wij waren te druk met overleven dus modderde hij er zelf maar mee an. En als er iets op school gebeurde, dan meldde hij dat wel en met een beetje pech kreeg hij daar ook nog een uitbrander over. Maar voor het feit dat het met hem en met ons gezin niet zo lekker liep, was geen aandacht.
Totdat… nou ja, totdat de bom barstte bij mij. Totdat ik me realiseerde wat er aan de hand was en dat hier een paar mensen helemaal niet gelukkig zaten te zijn en uit angst om elkaar te kwetsen of nog meer last te bezorgen, hardnekkig zwegen. Ik was de communicatie binnen het gezin gewoonweg vergeten.
Toen viel het kwartje en gingen de alarmbellen rinkelen
Maar het kwartje viel ook toen de eerste resultaten van school binnenkwamen. Oh my god, was dat effe schrikken. Nu zijn zijn cijfers en rapporten wel vaker wisselend maar deze keer was het echt allemaal onvoldoende! Mijn hoofd maakte overuren en mijn gedachtes gingen van kwaad tot erger: “En dit jaar wordt ook nog bepaald naar welk niveau hij gaat.” “En hij moet dit jaar ook nog harder trainen dan ooit anders redt ie ’t niet.” “En we hebben nog zo afspraken gemaakt.” Tingelingeling, alle alarmbellen rinkelen, een paniekaanval was nabij en de stoom kwam uit mijn oren.
Communiceren met je kind ook als je angstig of boos bent
Ik was de laatste weken zo gestresst geweest dat ik het gewoon niet had zien aankomen. Maar toen de bom barstte verloor ik de controle, werd angstig en boos tegelijk. Boos uit onmacht, boos omdat ik het verprutst had, boos omdat de controle verloor en boos omdat mijn kind niet gewoon deed wat ie moest doen.
Het werd me in een klap duidelijk dat mijn overlevingsmechanisme het weer had overgenomen. Ik was dus vergeten dat ik er niet alleen voorsta maar twee fantastische mannen in mijn leven heb, waar ik lief en leed mee kan en mag delen. Dus in plaats van in mijn eentje vol te houden tot ik het niet meer volhoud, moet ik gewoon eerder even de tijd nemen om de situatie te bekijken en dan met mijn gezin te bespreken.
Excuses aanbieden hoort er ook bij.
Enfin, na een hevige storm kwam ik tot bedaren en heb ik allereerst mijn excuses aangeboden. Want dat vind ik belangrijk. Ik wil dat mijn gezin weet dat dit een verkeerde reactie van me was en dat ik me gewoon zorgen maak. Dat ik graag samen wil kijken hoe we dit varkentje gaan wassen en hoe we uit deze dip komen.
Mijn lieve lieve zoon heb ik nog eens apart genomen en hem goed laten voelen dat hij okay is en dat het logisch is dat ook hij even van het padje was. Dat het allemaal goed komt en dat cijfers maar momentopnames zijn. Ik heb hem ook gevraagd wat hij het lastigste vond en wat hem zo van streek heeft gemaakt de afgelopen tijd. Het waren een paar dingen o.a. wat geklier op school, spanning of hij wel meekon in zijn nieuwe team, maar ook de zorgen om de gezondheid van zijn vader en de spanning die hij bij mij zag.
Zijn bodempje had flink geschud en wij hadden daar niet genoeg oog voor gehad. Tranen natuurlijk maar ook weer energie en goeie vibes en de bevestiging dat we nooit moeten vergeten om te blijven communiceren, praten, luisteren; ook als het moeilijk is.
Mijn kind kan niet communiceren met mij en ik niet met hem
In dit blog van Positive Discipline Nederland, staan een aantal handige tips om positief te communiceren met je kind. Want als je met je kind praat, dan oefen je met gesprekken voeren en gevoelens uiten en bespreek baar maken. En zo leer je je kind ook om te communiceren.
Omdat kletsen met een puber niet altijd even gemakkelijk is hebben wij deze handige kaartjes gemaakt. Puber Peppers heten ze.Want voor al die momenten dat je ruzie maakte, te snel reageerde, je puber niet goed in zijn/haar vel zit kun je nu onze PUBER PEPPERS inzetten.
De set bestaat uit 8 unieke, lieve kaarten voor je puber. Als stimulans bij het harde werken voor bijvoorbeeld een toets of opdracht. Als oppepper als het even tegen zit of als hij twijfelt over zichzelf. Als goedmakertje omdat jullie botsten en het je niet lekker zit óf gewoon om ze te laten weten dat je er altijd voor ze bent NO MATTER WHAT!